Sekty a podwójna doktryna Drukuj
Wpisany przez Wiktor Dobrowolski   

Autentyczne ścieżki duchowe i grupy, które nimi podążają nie będą zmieniać filozofii, doktryn i samego przekazu Wed. Prawdziwa wiedza, obroni się sama i potrafi przyciągnąć szczere osoby bez potrzeby jej modyfikacji, naciągania, czy przekręcania.

Misja Pana Gaurangi ma jeden cel, zalać cały świat miłością do Kryszny (tzw. Krsna-premą). Jest to tak piękna filozofia i tak wspaniała nauka, że sama w sobie inspiruje. Zgodnie z nauką Wed zmienianie filozofii lub mówienie czegoś z nią niezgodnego jest działalnością demoniczną i sektariańską.

Dlatego sektę można rozpoznać po posiadaniu podwójnej doktryny. Podwójna doktryna polega na tym, że osobom stykającym się po raz pierwszy z grupą, mówi się często coś co jest niezgodne z filozofią, doktryną a nawet polityką sekty aby taką osobę przyciągnąć (lub złapać na haczyk). Bardzo często sekty w swoim nauczaniu mówią co innego a w praktyce robią co innego. Na początku sekty zalewają nowo pojawiające się w grupie osoby miłością (bombardują miłością), ale miłością fałszywą, sztuczną, udawaną. Członkowie sekty starają się zaprzyjaźniać z osobą by złapać ją na haczyk relacji. Dzieje się tak, kiedy sama filozofia, doktryna i nauczyciele ją przekazujący nie posiadają wystarczającej szczerości, zrozumienia, szacunku. Wtedy werbowanie członków odbywa się na zasadzie programu komputerowego, który posiada różne fazy działania. Nauczyciele podążając pewnym schematem, badają i odpowiednio przeprogramują taką nową osobę. Badają czy jest ona podatna na manipulację, zastraszanie, mobbing. Jeśli tak jest to będzie świetnym członkiem sekty. Osoby okazujące pewien dystans, nie chcące wejść pod bezpośredni wpływ lidera zarządu sekty bądź kierownika oddziału terenowego ośrodka sekty, staje się poddawana silnej manipulacji uczuciami.

W pewnym momencie dla takiej nowej osoby znika "miłość" wcześniej okazywana przez grupę i osoba staje się szeregowym członkiem. Pozostawia się ją samą sobie w celu przetestowania jej "szczerości". Po pewnym czasie przed tą "nową" osobą stawiane są zadania do wykonania. Daje się jej do zrozumienia, że to jest pewien następny etap, dzięki któremu będzie mogła wejść głębiej w filozofię (tak na prawdę do sekty). Osoba nieustannie jest monitorowana przez lidera lub kierownika oddziału, jeśli nacisk jest przedwczesny dla danej osoby, wtedy "luzuje się" ten nacisk. Mechanizm jest powtarzany kilkukrotnie, aż cel zostanie osiągnięty. Spoufalenie się liderów, bądź wyznaczonych przez nich opiekunów często zwanych "pastuszkami" z "nową" osobą jest pewnym mechanizmem, który pozwala na egzekwowanie, tego co sekta chce osiągnąć. Celem na tym etapie, będzie złamanie psychiki nowo zwerbowanych członków poprzez zmuszenie ich do pokory (upokarzanie), zmuszenie do akceptacji liderów jako autorytetów, okazywanie pogardy i braku szacunku tym, którzy zachowują się niezgodnie z kanonami norm przyjętych w sekcie.

Celem sekty nie jest faktyczna pomoc osobie w rozwoju duchowym, ale raczej uzyskanie od nowych członków wsparcia na dalszą działalność werbunkową sekty. W sektach werbunek będzie najważniejszy, potem utrzymanie działalności sekty a dobro i rozwój duchowy jednostki będą na samym końcu.

Odwrotnie jest w grupach podążających autentycznymi ścieżkami wedyjskimi. Tam osoba, która jest szczera i chce praktykować życie duchowe jest najważniejsza, szerzenie misji jest równorzędne i odbywa się naturalnie. Wszelkie zasady przynależności do grupy, uczestnictwa w programach są jasno określone i nie zmieniają się z upływem czasu, są jednakowe dla wszystkich.

Przykłady podwójnych doktryn:

1. Początkującym mówi się, że mogą uczęszczać do świątyni bez względu na, wyznawaną wiarę, rasę, płeć, wiek, status społeczny, majątkowy, itp. Mówi się, że ciało to tylko ubranie okrywające duszę, dlatego wszyscy są równi wobec Boga. Często mówi się, że cała filozofia, działalność misyjna, nauka prowadzona przez sektę jest za darmo, bo jest bezcenna. Po jakimś czasie zmieniane są nauki dla tej osoby i przestaje być traktowana jako nowa. Wtedy mówi się, że nie wolno mieć innej wiary (nie wolno czytać innych książek, chodzić do innych guru, nie wolno robić tysięcy rzeczy, o których nikt na początku nie mówił, nie wolno przyjaźnić się z materialistami - osobami z poza grupy, nie wolno mieć przyjaciół, którzy nie należą do sekty, nie wolno mieć przyjaciół, którzy są uczniami innych guru, trzeba dawać donacje, nic nie jest za darmo;

2. Na początku mówi się, że w oczach Boga wszyscy są równi, a potem krytykuje się materialistów, naukowców, inne religie i wszystkich, którzy nie żyją zgodnie z doktryną sekty, co jest niezgodne z naukami pism wedyjskich - Śrimad Bhagavatam (11.28.1-2)

sri-bhagavan uvaca
para-svabhava-karmani
na prasamsen na garhayet
visvam ekamakam pasyan
prakrtya purusena ca


[„Najwyższa Osoba Boga powiedział: 'Nie powinno się chwalić ani krytykować uwarunkowanej natury i aktywności innych osób. Raczej, powinno się widzieć ten świat jako prostą kombinację materialnej natury i dusz, które się nią cieszą, wszystko w oparciu o jedną Absolutną Prawdę.”]

para-svabhava-karmani
yah prasamsati nindati
sa asu bhrasyate svarthad
asaty abhinivesatah


[„Ktokolwiek pozwala sobie na chwalenie lub krytykowanie cech i zachowań innych, poprzez uwikłanie się w złudne dualizmy, szybko rozminie się z działaniem dla swojej własnej korzyści.”]

3. Wymyśla się zasady w trakcie członkostwa albo po latach członkostwa w sekcie. Sekty nie mają na początku jasno zdefiniowanych reguł gry. Członkowie sekt nie są na początku informowani o całej polityce sekty, jeśli jednak naruszą pewien regulamin, który nie istniał nigdzie indziej, niż w głowach założycieli sekty, wtedy takich członków mimo wszystko pociąga się do odpowiedzialności. Stosuje się wobec nich różnego rodzaju represje, jak zakaz kontaktów z nim innych członków sekty (jego przyjaciół). Zwalnia się z pracy, na polecenie sekty, jeśli szefem firmy, w której pracuje jest inny członek sekty. Wyrzuca się ze wspólnego domu, w którym mieszkał razem z innymi członkami sekty, nawet bez dania czasu na znalezienie innego mieszkania. Zazwyczaj członkowie są tak związani z sektą, że pracują razem u jej członków i mieszkają razem w domach kontrolowanych przez zarządy sekt. Konsekwencje bycia nieprawomyślnym mogą być tragiczne. To są straszliwe represje. Członkowie sekt widząc jak zostali potraktowani "niepokorni" boją się wychylić i żyją zgodnie z nowo ustanowionymi właśnie normami i zasadami sekty.

4. W sektach istnieje podział na nowych i starych członków. Nowym członkiem jest się średnio od miesiąca do pół roku, licząc od czasu pierwszego przyjścia na wspólne spotkania grupy. Po tym czasie nowy członek staje się starym członkiem, jednocześnie zmienia się stosunek grupy i zarządu do takiej osoby. Zmienia się doktryna sekty przedstawiana tej osobie. Stara osoba ma dostęp do materiałów i nauk sekty, które nie są normalnie dostępne dla nowych. Zmieniają się wymagania sekty względem takiej osoby dotyczące udzielania się w pracach sekty, dawania donacji, itp.