Autentyczne ścieżki duchowe i grupy, które nimi podążają nie będą zmieniać filozofii, doktryn i samego przekazu Wed. Prawdziwa wiedza, obroni się sama i potrafi przyciągnąć szczere osoby bez potrzeby jej modyfikacji, naciągania, czy przekręcania.

Misja Pana Gaurangi ma jeden cel, zalać cały świat miłością do Kryszny (tzw. Krsna-premą). Jest to tak piękna filozofia i tak wspaniała nauka, że sama w sobie inspiruje. Zgodnie z nauką Wed zmienianie filozofii lub mówienie czegoś z nią niezgodnego jest działalnością demoniczną i sektariańską.

Jednym z ukrytych celów sekt, które pod pozorami propagowania szczytnych duchowych wartości, jest rekrutacja uczciwych osób, którymi łatwo manipulować, do prywatnych przedsięwzięć biznesowych prowadzonych przez zarząd i nauczycieli sekt.

Zazwyczaj osoby poszukujące duchowości są bardziej otwarte na innych, są szczere, starają się żyć zgodnie z naukami Wed, które nakazują być pokornym, oddanym, tolerancyjnym. Wedy nakazują też szanować guru i nauczycieli.

W tym świecie spotykamy dwa typy kontroli. Pierwszy typ polega na kontrolowaniu ludzi strachem a drugi miłością. Wtedy kiedy nie ma strachu, ani miłości nie możemy mówić o sprawowaniu kontroli.

Jedną z konkluzji pism wedyjskich jest to, że devy (dobre boskie istoty), kontrolują ludzi miłością a demony (złe istoty) kontrolują ludzi strachem. Inną konkluzją jest to, że miłość i strach to dwie przeciwne siły. Tam gdzie jest strach, nie ma miłości a tam gdzie jest miłość nie ma strachu.

Podstawową różnicą pomiędzy autentycznymi duchowymi ścieżkami i sektami jest to, że na ścieżce duchowej nie ma wymagań dotyczących określenia swojej przynależności do grupy. Proces duchowy może być prowadzony zarówno w domu, poza domem, czy w jakiejś konkretnej grupie, czy innej grupie, bez względu na to, czy te grupy są częścią jednej, czy różnych organizacji.

Sektę od autentycznej ścieżki duchowej można odróżnić m.in. po stosowaniu mobbingu. Często sekty muszą uciekać się do stosowania mobbingu aby móc kontrolować swoich członków. Sekta z natury organizacja destrukcyjna nie jest w stanie przekazać wyższych duchowych wartości, takich jak miłość, zrozumienie, szacunek, gdyż sama ich nie posiada. Dlatego nie będąc w stanie kontrolować ludzi miłością, zastraszają, manipulują i stosują mobbing.

O naturze sektariaństwa z wprowadzenia do "Śri Krsna Samhita" - Śrila Bhaktivinoda Thakura

Ludzie Indii i innych krajów mogą być podzieleni na dwie kategorie - na osły i na łabędzie. Z tych dwóch osły są w większości. Łabędzie są mniejszością. Łabędzie wyciągają znaczenie pism dla swojego własnego postępu i w ten sposób odnoszą korzyść.

Każdy ma prawo rozmawiania o duchowych tematach. Jednak można podzielić ludzi na trzy kategorie stosownie do ich kwalifikacji. Ci którzy nie posiadają niezależnej mocy rozróżniania i oceniania są nazywani neofitami, czyli tymi, których wiara jest "miękka". Nie maja oni alternatywy dla wiary. Jeśli nie przyjmą wszystkiego, co skompilowali twórcy pism jako rozkazu Pana, upadną. Są oni kwalifikowani tylko na tyle, żeby zrozumieć podstawowe znaczenie nauki o Krysznie, nie są w stanie zrozumieć jej subtelnego znaczenia. Dopóki nie zrobią stopniowego postępu dzięki dobremu towarzystwu i instrukcjom, powinni próbować awansować w życiu duchowym przyjmując schronienie wiary. Ci, którym nie udało się jeszcze połączyć wiary z logiką są osobami drugiej klasy, czyli madhyama-adhikari. I ci którzy są mistrzami w łączeniu tych dwóch rzeczy są doskonali pod każdym względem. Maja oni moc osiągnięcia doskonałości przez użycie materialnych zasobów w swoich niezależnych wysiłkach. Nazywa się ich najdoskonalszymi osobami, czyli uttama-adhikari.