Spaczone zasady obowiązujące w destrukcyjnych kultach i mafijnych sektach

W sektach Wisznuickich, które nie przyszły do Polski/Europy bezpośrednio z Indii, ale z zachodu (z USA), często możemy zetknąć się z zapożyczeniami pewnych destrukcyjnych zasad z amerykańskich sekt chrześcijańskich. Są to często poufne, niepisane i wypaczone zasady obowiązujące w różnego typu mafijnych sektach i destrukcyjnych kultach, które swoje centrale posiadają na terenie stanów zjednoczonych (USA). W artykule przedstawimy listę takich możliwych zasad i się im przyjrzymy z bliska. Im więcej dana grupa posiada tych zasad wdrożonych w swojej organizacji tym należy ją uznać za bardziej toksyczną i destrukcyjną.

1. Zasada niekonkurowania. Każdy kto prowadzi lub chce prowadzić konkurencyjny biznes wobec biznesów guru, musi uzyskać zgodę na prowadzenie takiego biznesu. Wyznawcy tego typu grup muszą poinformować zarządy grup czym się zajmują zawodowo, gdzie pracują lub jakie biznesy prowadzą. Centrala sekty rozpatruje te oświadczenia i w przypadkach braku wykrycia konkurencji wydaje zgodę na prowadzenie takiego biznesu wyznawcom. Jeśli biznes okaże się konkurencyjny wobec biznesów guru wtedy centrala nie wydaje zgody, na prowadzenie określonych prac lub działalności biznesowej takiemu wyznawcy. Zgoda może być czasem udzielona po zawarciu umowy polegającej na płaceniu guru określonego procentu od przychodów/sprzedaży (haraczu) z danego konkurencyjnego biznesu (jeśli dany biznes takim się okaże) lub wyznawca może otrzymać zakaz prowadzenia takiego biznesu i musi się podporządkować temu zakazowi, o ile chce pozostać w sekcie. To samo dotyczy biznesów konkurencyjnych wobec innych wyznawców. W takim przypadku obowiązuje zasada pierwszeństwa. Każdy kto założy biznes podobny do już istniejącego biznesu innego wyznawcy, musi się z nim dogadać na płacenie mu procentu (haraczu) od swojej sprzedaży lub swoich przychodów z tego biznesu.

2. Zasada niekrytykowania. Nie wolno podważać, poddawać w wątpliwość, ani krytykować guru, jego działań, jego biznesów, słów, czynów, czy kogokolwiek w hierarchii osób przez niego namaszczonych i naznaczonych, osób z zarządu, ani liderów. Za złamanie tej zasady grozi ban w organizacji (wykluczenie z sekty).

3. Zasada posłuszeństwa. Każdy wyznawca musi być posłuszny i pokorny względem guru, jego posłańców (namiestników, zarządców, nadzorców) i hierarchów grupy (szefów projektów, liderów, zarządu). Niepokorni wyznawcy, którzy nie chcą podążać tą zasadą są poddawani mobbingowi, manipulacji, perswazji i ostracyzmowi. Mogą zostać wydaleni z grupy czasowo lub na stałę.

4. Zasada używania tylko kilku mantr. Zakaz intonowania mantr i bhajanów wedyjskich z Gaudiya-parampara z poza zatwierdzonej przez guru krótkiej listy kilku mantr dostępnych w jego organizacji. Dozwolonych jest kilka prawdziwych i kilka nieprawdziwych mantr oraz kilka bhajanów, które można policzyć na palcach jednej ręki. W tego typu grupach może istnieć zasada nie stosowania również hinduskich melodii opartych o system muzyczny RAGA do bhajanów/kirtanów. Wyznawcy stosują w znacznej większości tylko zachodnie melodie, aby zakamuflować swoje korzenie.

5. Zasada pozostawania laikiem. Zakaz studiowania i czytania pism tej samej tradycji, w tym pism poprzednich aćarjów z Gaudiya-parampara. Zakaz zgłębiania niektórych aspektów filozoficznych z dziedziny Wedanty Wisznuickiej Gaudiya (na którą to przynależność mogą się powoływać). Zakaz prowadzenia dyskusji filozoficznych z innymi wyznawcami, na podstawie wiedzy z pism literatury wedyjskiej, wykraczających poza zakres obowiązujący w grupie. Zakaz zgłębiania oryginalnych Wed, Pańczaratry, Agam Wiszuickich, Upaniszadów i innych niedostępnych w grupie pism. Zakaz schodzenia głębiej w filozofię i nauki sześciu Goswamich z Wryndawany, zakaz czytania książek Bhaktivinoda Thakura, Bhaktisiddhanty Sarasvatiego Thakura, pism sześciu Goswamich z Wryndawany, itp. Nieprzestrzeganie tego zakazu grozi zbanowaniem i wykluczeniem z grupy.

6. Zasada odrzucenia wykluczonych osób. Wykluczenie oznacza ban w grupie, zakaz wstępu oraz odrzucenie (z’reject'owanie) przez guru. Zakaz kontaktów z osobami wykluczonymi z grupy. Wyznawcom nie wolno kontaktować się, wchodzić w interakcje, ani w jakikolwiek sposób komunikować z osobami wykluczonymi z grupy. Wykluczenie oznacza całkowity ban - zakaz wstępu, zakaz rozmów z wykluczonymi wyznawcami. Dotyczy również członków ich rodzin. Kto nie przestrzega tej zasady, również zostanie wykluczony z grupy, zbanowany i wylatuje z sekty. Wykluczenie oznacza ostracyzm względem takich wykluczonych wyznawców. Odwracanie głowy na ulicy, obrażanie ich, arogancję względem wykluczonych, zrywanie kontaktów, wyrzucanie z domu wykluczonych dzieci, rozwody z wykluczonymi małżonkami, zrywanie przyjaźni i zakazy przyjaźni, okazywanie hejtu i nienawiści wykluczonym, itp.

7. Zasada nieuczestniczenia w internecie (nie dotyczy zaakceptowanych materiałów propagandowych). Zakaz publikowania w internecie dowolnych materiałów i nagrań z wydarzeń z sekty bez uzyskania akceptacji (weryfikacji zgodności z polityką grupy) i bez zgody przełożonych na publikacje w Internecie. Wyznawcom zabrania się również czytać w internecie niezaakceptowanych i nieautoryzowanych przez sektę publikacji na temat filozofii Gaudiya pochodzących z innych grup/sang niż ich sekta, ani nie wolno im czytać na temat ich guru i ich organizacji pochodzących spoza tej organizacji. Za złamanie tej zasady wyznawcom grozi całkowite wykluczenie z grupy.

8. Zasada izolacjonizmu. Zakaz chodzenia do innych podobnych grup z tradycji Gaudiya (jak różne organizacje z federacji Gaudiya Math), czy do innych grup hinduistycznych. Zakaz przyjaźnienia się z wyznawcami z innych podobnych sang. Zakaz utrzymywaniu jakichkolwiek relacji, korespondencji, kontaktów z osobami, które odeszły z sekty do innych sang Wisznuickich. Za złamanie tego zakazu grozi kara wykluczenia lub stały ban w grupie.

9. Zasada inicjacji tylko od jednego guru – przywódcy sekty, do której należą. Fałszywy guru traktuje inicjację jak walutę w sekcie. W tego typu sektach trzeba prosić guru o inicjację, nawet o pierwszą inicjację harinama w maha-mantrę. W takim przypadku wysyłana jest prośba na piśmie przez wyznawców do guru. W celu uzyskania inicjacji trzeba zapracować na nią lub zasłużyć w jakiś sposób, co już jest samo w sobie wypaczeniem/odchyleniem od tradycji Gaudiya (Gaudiya-parampara). W tego typu sektach sama prośba o inicjację, bez jej udzielenia, oznacza przyjęcie przywódcy sekty na swojego „guru”. Tak to jest widziane w grupie. Wysłanie prośby o inicjację, oznacza również dedykację swojej osoby takiemu „guru” ze wszystkimi tego konsekwencjami. Osoby, które wysłały prośbę, często inicjacji nie otrzymywały latami i w tym czasie testowano ich lojalność i oddanie. Taka prośba o inicjację, jest jednocześnie jednostronnym zobowiązaniem wyznawcy względem guru, oznaczającą przyjęcie go na swojego guru, a co za tym idzie deklaracją oddania mu swojego życia w jego służbie. Twoje życie po inicjacji w sekcie nie należy już do ciebie. Nie możesz już decydować o swoim życiu. Nawet przy samej prośbie o inicjację harinama (w Maha-Mantrę), którą to inicjację dostaje tylko część o nią proszących w sektach (jak na loterii), zobowiązanie to traktowane jest jako zadeklarowane i przyjęte. Jest to wypaczenie w Wisznuizmie, gdyż harinama nie jest zobowiązującą inicjacją i takich zobowiązań nie tworzy. Dopiero inicjacja diksza, w mantry Gayatri, tworzy relację zobowiązującą, typu guru-uczeń (obustronną), pod warunkiem jej udzielenia, ale w sektach niewiele osób ją otrzymało, a nawet nie słyszało o istnieniu takiej przez wiele dekad. Dodatkowo w sektach istnieje zakaz przyjmowania inicjacji harinama, diksza, sannjasa, babaji-veśa lub przyjmowania siksha guru poza organizacją (instytucją sekty). Każde złamanie tej zasady oznacza nieodwracalny ban i wykluczenie sekcie i we wszystkich zależnych od sekty organizacjach pochodnych.

10. Zasada niezdobywania wykształcenia z dziedzin pomocnych w demaskowaniu wypaczeń i odchyleń od tradycji w grupie guru. Zakaz studiowania na uczelni takich kierunków jak Sanskryt, Indologia, Religioznawstwo, itp. Wyznawcom doradza się by nie studiowali w ogóle (w USA) lub jeśli idą na studia (w Polsce) to aby wybrali kierunek przydatny w organizacjach guru. Zalecane kierunki to: Informatyka, Dziennikarstwo, itp. Osoby studiujące Sanskryt, Indologię lub Religioznawstwo są wypychane z sekty lub są izolowane, tak by sami odeszli. Takie osoby nie są mile widziane w sektach.

11. Zasada hermetyczności grupy. Wyznawcom nie wolno pod rygorem wykluczenia ujawniać poza sektą żadnych informacji z wnętrza grupy (nie dotyczy oficjalnie dozwolonych informacji, jak publiczne wykłady, propaganda i reklama grupy). Nie wolno przekazywać na zewnątrz żadnych informacji dotyczących ich guru, jego miejsca zamieszkania, jego rodziny, tego że w ogóle ma rodzinę (żonę, dzieci), jego biznesów, jego instrukcji i wytycznych. Nie wolno również ujawniać informacji na zewnątrz, ze spotkań misjonarzy jakie odbywają się w sekcie, ustaleń zarządu grupy, informacji dotyczących liderów i innych podobnych informacji. Nie wolno tych informacji nigdzie publikować w internecie, ani przekazywać urzędom, dziennikarzom, władzom, przyjaciołom, rodzicom a nawet rodzeństwu, którzy nie są wyznawcami. Wiele listów od guru i jego namiestników, jest tylko do ustnego przekazu i nie wolno ich nagrywać, kopiować i wynosić poza grupę. Należy też utrzymywać w tajemnicy informacje o biznesach wyznawców oraz ich dotacjach dla guru i sekty, o powiązaniach finansowych, jak również o ich przekrętach biznesowych, podatkowych, czy zatrudnianiu na czarno lub na umowy śmieciowe innych wyznawców, pod rygorem wydalenia z grupy, zbanowania i wykluczenia. Wyznawcy muszą szyfrować korespondencję e-mail prowadzoną z hierarchią grupy i innymi działami/projektami grupy lub grupami pochodnymi, za pomocą GPG/PGP. Wszelkie informacje wewnętrzne i biznesowe w grupie są traktowane jak ściśle tajne/poufne i dostęp do nich jest ograniczany tylko do zaufanych osób z wieloletnim stażem.

12. Zasada przemilczenia negatywnych informacji o sekcie. Zwolennicy sekt mają obowiązek przemilczeć każdą negatywną informację o jakich się dowiedzą dotyczącą ich guru oraz o jego sekty, biznesów (i organizacji zależnych). Nie wolno im czytać tych informacji, ani wyszukiwać ich w internecie, ani nawet na ten temat rozmawiać z innymi wyznawcami. Nie wolno im też analizować tych informacji, ani dochodzić do prawdy, prowadzić śledztw na ich temat, wypytywać innych o ich prawdziwość i o fakty tam przedstawione. Wszystkie negatywne informacje o grupie i o guru, z gruntu traktowane są jako nieprawdziwe i obraźliwe. Każdy kto słucha tych "obraz" (obraźliwych informacji) jak wmawiają sekty - sam popełnia wielką "obrazę" względem ich fałszywego „guru”. Jeśli ktoś usłyszy przypadkiem coś "obraźliwego" musi modlić się do ich „guru” i błagać go w modlitwie o przebaczenie. Jeśli rozwinie wątpliwości i zacznie drążyć, zacznie upubliczniać swoje wątpliwości w grupie, spotka się z mobbingiem, krytyką, zacznie być piętnowany, traktowany jako osoba upadła i "obraźliwa" przez liderów i pozostałych wyznawców, którzy zastosują na nim ostracyzm. Najpierw zostanie zaszufladkowany jako outsider i krytykant, będzie źle traktowany, mobbowany, hejtowany w grupie, stanie się kozłem ofiarnym. Następnie zostanie zmuszony do przeprosin i samokrytyki, czasem nawet publicznych przeprosin, lub w przeciwnym razie zostanie wypchnięty z grupy, zmarginalizowany, zmuszony do odejścia lub nawet wykluczony z grupy i zbanowany w grupie.

13. Zasada jedynej prawdy w grupie. Wszystko co pochodzi od guru i dalej od hierarchii sekty jest traktowane jako najwyższa prawda. Wszystko co pochodzi spoza grupy prawdą dla nich nie jest. W/g sekty poza ich grupą istnieje tylko materializm przepełniony kłamstwem, obłudą i niebezpiecznymi dla życia duchowego obrazami. Każdy wyznawca prędzej czy później musi to zaakceptować jeśli chce pozostać w grupie.

14. Zasada autorytetu. Wyznawcy są tak tresowani w grupie by jak najszybciej zaakceptowali autorytet guru, dzięki czemu zarząd oraz liderzy zyskują proste narzędzie do odpowiadania wyznawcom na trudne pytania. Tym narzędziem jest zdanie: "Bo guru tak powiedział". Takiego zdania nie da się podważyć, ani zakwestionować w sekcie. Nie można też odrzucić takiej odpowiedzi/wyjaśnienia, bo to wiązałoby się z odrzuceniem grupy i panujących w niej wartości, w tym wartości najwyższej - guru, a co za tym idzie taki wyznawca skazałby się na bycie outsiderem, a potem nawet mógłby zostać poddany ostracyzmowi, mobbingowi i wykluczeniu.

15. Zasada podporządkowania swojego życia guru, jego biznesom i sekcie. Wzorowy wyznawca sekty dostosowuje całe swoje życie do wymogów grupy. Jest na każde zawołanie guru, lidera, zarządu. Pracuje dla nich za darmo i daje się opieprzać, ganić, krytykować i mobbować przełożonym. Taki wyznawca zatraca swoją indywidualność i swoje prywatne i osobiste granice. Inni starsi wyznawcy, liderzy i zarząd mogą go kontrolować, zaglądać mu do komputera, historii jego przeglądanych stron, mogą go przesłuchiwać, a on nie ma prawa kłamać, ani zatajać przed nimi żadnych informacji, nawet osobistych, rodzinnych, finansowych (zarobków), czy bankowych (stanu konta). Dojście do takiego stanu zajmuje trochę czasu i tacy otwarci na to wyznawcy zyskują wyższe szczeble w grupie. Gdy to osiągną, zyskują pozycję i zaufanie przełożonych. Wtedy mogą na innych stosować te same techniki, które stosowano na nich. Natomiast osoby oporne i niepokorne są ganione, krytykowane, stają się kozłami ofiarnymi. W skrajnych przypadkach są wypychane z grupy i wykluczane.

16. Zasada instytucjonalizmu. Sekta dla wyznawcy jest jedyną instytucją znającą prawdę w tradycji np.: Gaudiya-Brahma-Madhva Sampradaji. Wszystkie inne szkoły, nurty, sangi i grupy nie są bona-fide (godne wiary) według guru i wyznawców sekty. Tylko ich sekta i organizacje zależne/pochodne są bona-fide dla nich. Wyznawca sekty powinien mieć pełną wiarę w nauki głoszone w ich sekcie lub organizacjach pochodnych i nie powinien mieć żadnych wątpliwości względem guru i jego organizacji. Poza sektą nie ma bona-fide guru, nie ma czystych wielbicieli, nie ma nikogo kto by dorównywał wiedzą, wspaniałością, czystością, moralnością i dojrzałością ich guru. Guru sekty, jego biznesy, organizacje (instytucje) są jedyną ostoją i źródłem prawdy dla wyznawców sekt. Każdy kto się sprzeciwia tej zasadzie kłamie, jest demonem i osobą obraźliwą. Każde złamanie tej zasady i przyjęcie prawdy poza sektą (w innych organizacjach lub od Wisznuitów niezrzeszonych) oznacza nieodwracalny ban w sekcie i wykluczenie ze wszystkich organizacji guru – zakaz wstępu, kontaktów i ostracyzm względem takiej osoby przez wyznawców.

17. Zasada nieortodoksyjności. W świecie Gaudiya Vaishnava (Wisznuizmu) ortodoksyjność oznacza zgodność z parampara (tradycją). Im bardziej grupa wyznaniowa / sanga jest ortodoksyjna, tym bardziej pozostaje w zgodzie z linią sukcesji, przekazem i jego niezmiennością od wieków. Stopień ortodoksji jest wprost proporcjonalny do stopnia zgodności z naukami poprzednich aćarjów. Jest to jedna z najważniejszych zasad dla Gaudiya Wisznuitów określającą czy dana grupa jest godna wiary i zaufania czy nie. Nieortodoksyjność oznacza odchylenia, wypaczenia i dewiacje. W sektach i organizacjach pochodnych, jawnie odchodzi się od ortodoksji. Wiele elementów tradycji zostaje usunięte z doktryny tego typu grup, nauki zostają zmienione lub zapożyczone z zachodnich systemów wierzeń, filozofii, religii (np.: z chrześcijańskich grup typu: Mormoni, Świadkowie Jehowy, Amisze, itp). W związku z powyższym w sektach nie używają określenia swojej grupy/grup jako ortodoksyjnych (godnych wiary), ale do tego celu używają zachodniego łacińskiego zwrotu „bona-fide”, które w świecie zachodu ma podobne znaczenie (godny wiary), ale już nie oznacza ortodoksyjności. To jest jedno z fałszerstw wprowadzonych przez niektóre sekty, by ukryć prawdę przed swoimi wyznawcami. Za dopytywanie o ortodoksyjność grupy sekty grozi ban, reprymenda, a nawet wykluczenie z grupy.

18. Zasada nieinformowania nowych osób o tych zasadach od razu. Zasady te nie są spisane ani publikowane w sektach (tylko do informowania ustnego w przypadku wykrycia naruszeń - wyznawca dowiaduje się po fakcie, że złamał jakąś niepisaną zasadę, o której istnieniu nie wiedział). Nowe osoby dowiadują się o nich bardzo stopniowo aby nie wywołały one szoku od razu (niektórzy dowiadują się o ich istnieniu dopiero po kilkunastu latach bycia wyznawcą).

Daruk Frankoski