Wisznuita (Vaisnava) to osoba, która podporządkowała się tylko i wyłącznie jednemu Bogu – Panu Wisznu (Krysznie).

Śri Krysznadasa Kawiradża, autor Caitanya-caritamrta, mówi, że wszystkie dobre cechy ujawniają się w ciele Wisznuity (Vaisnava), i że tylko dzięki obecności tych dobrych cech można odróżnić pomiędzy Wisznuitą (Vaisnava) a osobą nie-Wisznuitą (Non-Vaisnava) [osobą demoniczną]. Krysznadasa Kawiradża podaje listę dwudziestu sześciu dobrych cech Wisznuity (Vaisnava):

1. Zawsze jest bardzo miły dla wszystkich.
2. Nigdy nie stwarza sobie wrogów (nie daje ku temu powodów).
3. Zawsze jest prawdomówny.
4. Zawsze jest sprawiedliwy dla wszystkich i każdego traktuje jednakowo.
5. Nikt nie jest w stanie znaleźć żadnego błędu w nim.
6. Zawsze jest wspaniałomyślny.
7. Zawsze jest łagodny.
8. Zawsze jest czysty.
9. Nic nie posiada, nie ma żadnych własności.
10. Pracuje dla dobra wszystkich.
11. Jest bardzo spokojny.
12. Zawsze jest podporządkowany Krysznie.
13. Nie ma materialnych pragnień.
14. Jest bardzo kojący i potulny.
15. Jest stały.
16. Kontroluje swoje zmysły.
17. Nie je więcej niż jest to wymagane.
18. Iluzoryczna energia Pana Nie ma na niego wpływu.
19. Każdemu ofiarowuje pełne wyrazy szacunku.
20. Nie pragnie żadnego szacunku dla samego siebie.
21. Jest bardzo poważny.
22. Jest miłosierny.
23. Jest przyjazny.
24. Jest poetycki.
25. Jest ekspertem.
26. Jest cichy.

Po przeciwnościach tych cech, a w zasadzie po ich ilości i stopniu natężenia możemy rozpoznać osobę, która pozuje na Wisznuitę (Vaisnava), a w rzeczywistości jest oszustem i osobą demoniczną.

1. Jest bardzo miły tylko dla swojej rodziny, czasem jest miły dla swoich uczniów lub sąsiadów, ale nie życzy dobrze innym Wisznuitom (Vaisnava), jest arogancki, lekceważący, nie ma czasu dla nikogo.
2. Stwarza sobie wrogów, poprzez ukrytą zawiść i złość, którą czasem przejawia mówiąc w ten sposób aby kogoś urazić, na przykład wmawiając komuś złe cechy i manipulując innymi, zaszczepiając im strach w sercu.
3. Czasem jest prawdomówny ale w większości przypadków, uprawia politykę, uciekając się do kłamstewek lub mówiąc niepełną prawdę lub oszukując bez skrupułów.
4. Nigdy nie jest sprawiedliwy i każdego traktuje inaczej, w zależności od interesów jakie posiada względem różnych osób. Jeśli od kogoś chce pieniędzy, to traktuje go lepiej od innych, którzy dają mu mniej. Znieważa osoby, które nie chcą się stosować do jego poleceń.
5. Jest pełen błędów, wad i sprzeczności, często porzuca szafran, gdyż grzech na tle szafranu jest zbyt widoczny i razi w oczy. Aby zatuszować błędy jakie popełnia, nie wyjaśnia swoich decyzji i każe je wykonywać jak rozkaz a nie jak naukę, którą można by zrozumieć.
6. Nigdy nie jest wspaniałomyślny, zawsze raczej stara się zatrzymać nienawiść w stosunku do innych i nie słucha wyjaśnień.
7. Zawsze jest srogi i ostry. Osoby, które zrobią małe przewinienie, surowo karze, jako przykład dla innych. Napiętnowawszy je, prześladowania ze strony grupy trwają latami, a on w tym czuje perwersyjny smak i przyjemność.
8. Czasem jest czysty ale w większości przypadków nie dba o zasady higieny wedyjskiej, dotyka jedzenia lewą (nieczystą) ręką, jego umysł i słowa wypełnia nienawiść i poczucie konkurencyjności względem innych Wisznuitów.
9. Posiada wiele dóbr materialnych, ma posiadłości i wiele własności. Swoim uczniom nakazuje oddawać więcej niż 10% ich przychodów, często 50% albo i więcej. Zmusza ich poprzez manipulację, aby oddali jemu swoje biznesy, fabryki, domy, uważnie sprawdzając, czy wszyscy oddali i dopóki tego nie zrobili naciska je, ponownymi wykładami o konieczności "podporządkowania" się guru (karma-joga).
10. Pracuje dla dobra samego siebie i namawia do tego innych, często angażuje się w politykę, biznesy, które przynoszą korzyści tylko jemu. Należy do tajnych stowarzyszeń, nakazuje w wyborach głosować na morderców, którzy jadą do innych krajów kraść w imie prawa ropę, ponieważ tajne stowarzyszenia robią z nim interesy i kupują głosy jego grupy.
11. Jest niespokojny, kiedy ma za mało własności albo ta własność, którą posiada jest niewłaściwie zarządzana, boi się podczas wyborów, że wygra niewłaściwa partia, panicznie boi się także zmniejszenia obrotów w swoich fabrykach.
12. Nie jest podporządkowany Krysznie ani swojemu guru, nie dotrzymuje złożonych ślubów jak celibat i sanjasa. Może złamać ślub sanjasy i ponownie wziąć sobie żonę, co jest porównane w Wedach do zjedzenia swoich wymiocin. Przyjmując sanjasę, wyrzeka się on materialnego świata, wyrzeka się wszelkich dóbr, towarzystwa kobiet, w tym swojej matki i sióstr, a następnie porzuca te przyrzeczenia, które złożył u stóp swojego Gurudewa, w ten sposób odrzucając jego łaskę i wraca na plan materialnego świata, biznesów, kobiet i z tym związanych materialnych przyjemności. Może nawet dopuścić się zakazanego przez Wedy duchowego kazirodztwa (mezaliansu) - wzięcia sobie za żonę swojej własnej córki w Bogu, czyli swojej uczennicy, która przyjęła schronienie w jego naukach i w nim jako guru. Guru jest jak ojciec lub dziadek a uczeń jest jak dziecko lub wnuk. W społeczności Wisznuickiej, niedopuszczalne jest wykorzystywanie swojej pozycji, po to by się cieszyć obcowaniem ze swoją uczennicą jako żoną. Czyn ten jest skrajnie niemoralny i wyrzuca takiego guru nie tylko poza obszar nauczanej przez Krysznę Warnaśrama Dharmy, ale również jest duchowym przestępstwem, przeciwko parampara. Tym samym świadczy to o tym, że osoba taka nie podąża za naukami swojego guru i parampara. Konsekwencją tego czynu będzie pojawienie się różnych trudności i dualizmów na ścieżce życia duchowego tej osoby i jego uczniów.
13. Ma mnóstwo materialnych pragnień, jak posiadanie żony jeśli jest sanjasinem oraz dotyczących bogactw i ilości pieniędzy na koncie a najbardziej okrywa go pratistha, pragnienie pozycji i władzy.
14. Jest bardzo drażliwy i trzyma wszystkich na dystans aby nie zobaczyli kim jest.
15. Jest zmienny w swoich naukach, gani uczniów za coś czego nigdy im nie powiedział, nie traktuje poważnie intonowania, robi mniej niż 64 rundy, każdego dnia.
16. Nie kontroluje swoich zmysłów.
17. Je więcej niż jest to wymagane.
18. Iluzoryczna energia Pana ma na niego ogromny wpływ, do tego stopnia, że nie oddaje on szacunku, przyjaciołom swojego guru, nie odpowiada na chęć spotkania z ich strony, lekceważy ich, ciągle okryty jest Maha-mają, która powoduje, że działa w sposób obraźliwy i znieważający innych Wisznuitów oraz swoich uczniów.
19. Nikomu nie ofiarowuje wyrazów szacunku, gdyż boi się, że jeśli to zobaczą jego uczniowie, to straci pozycję, jest autorytarny, tak aranżuje siebie otoczenie, aby każdy się go bał i składał mu hołd i dary. Jeśli ktoś tego nie robi, zostaje wydalony z jego grupy i napiętnowany, poprzez wmówienie pozostałym w grupie, poniekąd złych cech tej osoby.
20. Pragnie szacunku tylko dla samego siebie, jeśli ktoś okazuje szacunek większy innej osobie, natychmiast oboje stają się dla niego wrogiem.
21. Jest sarkastycznie poważny w sytuacjach, kiedy należy kogoś zgnoić i wyśmiać.
22. Nie jest miłosierny bezwarunkowo, dokonuje gwałtów na sercach innych, starając się wyplenić z nich wszystko, co kochają i umieścić tam siebie, na siłę i przy pomocy zastraszania. Jest to bardzo demoniczne i patologiczne zachowanie, powstałe w skutek dewiacji.
23. Jest nieprzyjazny, ciągle sprawia aby wszyscy się go bali. Zaszczepia strach w sercach, który ma przypominać miłość, ale w rzeczywistości jest to raczej patologiczny syndrom przywiązania prześladowanego polegający na podporządkowaniu w strachu, niż prawdziwa czysta miłość opierająca się na wolności.
24. Jest mało poetycki, a jeśli już pisze jakąś poezję to jest ona raczej niskiego poziomu, pozbawiona wyrazu i głębszej inspiracji i znaczenia, nie da się jej przeczytać więcej niż jeden raz, bo nic nie wnosi do życia czytelnika.
25. Jest ekspertem ale nie w pismach (śastrach) tylko w manipulacji ludźmi, znieważaniu, pomawianiu, pozowaniu, udawaniu i graniu kogoś kim nie jest.
26. Nie jest cichy, chce aby świat się zmienił dookoła, nieustannie krzycząc i krytykując wszystkich, że nie robią tego czego on chce, że nie mają wiedzy, której nawet on sam nie ma, itp. Nie zadowala się tym, co ma wewnątrz (lub mógłby mieć) ale chce więcej i więcej, tego co na zewnątrz i żąda tego od swoich uczniów, aby mu to dostarczyli. Przekręca tattwę, że niby chce nauczyć uczniów podporządkowania (śarangati), jednak zazwyczaj jest to przejaw hipokryzji, gdyż on sam nie podąża za swoim guru i nie wypełnia jego woli. Śarangati, to drzwi do bhakti, pojawia się tylko z miłości i wolności, ale nigdy w ten sposób. To co może pojawić się z takiej patologicznej relacji, to podporządkowanie w strachu, które jest lustrzanym odbiciem prawdziwego śarangati i nie prowadzi ono do świata duchowego, ale za to może jeszcze bardziej uwikłać osobę w materialnym świecie.

Oczywiście należy przy okazji wspomnieć o tym, że osoby udające Wisznuitów, często zabraniają swoim uczniom, dokonywać tego typu analiz, zabraniają porównywania ich nauk z naukami innych Wisznuitów, gdyż boją się faktów jakie mogły by przy tej okazji wypłynąć. Co za tym idzie, boją się również, że ich uczniowie zaczeli by zadawać pytania, na które oni nie mogli by udzielić dobrej odpowiedzi.

Wiktor Dobrowolski