W Kali-judze pojawiają się dwa rodzaje guru. Prawdziwi reprezentanci Prawdy Absolutnej, Osobowego Bhagawana oraz fałszywi guru – agenci demona Kali. Zadaniem fałszywych guru jest jest pozorne nauczanie bhakti ale ostatecznie agenci demona Kali oszukują ludzi, odcinając ich od rezerwuaru duchowej wiedzy, by ostatecznie pozostali w ciemnościach ignorancji i nie zrealizowali nauk duchowych, dzięki którym mogliby wydostać się z koła samsary.

Pierwszy rodzaj, to prawdziwy guru, uttama adhikari, który zrealizował w pełni swoje swarupa siddhi (doskonałą duchową formę odnoszącą się do związku z Bhagawanem - Wisznu), zna swoje wastu siddhi (duchową formę w lila), taki guru, nauczyciel duchowy to śaktjaweśa-awatar, czyli:

„Kiedy Pan jest w kimś obecny za pośrednictwem części Swych różnorodnych mocy, ta reprezentująca Pana żywa istota nazywana jest śaktjaweśa-awatarą, czyli inkarnacją obdarzoną szczególną mocą.” Ćajtanja Ćaritamrita Madhya-lila 20.373 & Laghu-bhagavatamrta (1.18).

Jednakże schodząc głębiej dowiemy się, że każdy prawdziwy guru, czysty wielbiciel, śaktjaweśa-awatar, który pojawia się w linii Rupy Goswamiego to w rzeczywistości gopi mandżari (czyli służka z grupy najmłodszych gopi), osobista służka Śrimati Radharani. Każda taka wielka osobistość, która przychodzi do tego świata aby nauczać juga-dharmy podążając za Śri Ćajtanją Mahaprabhu w Gaura-lila, posiada również swoją oryginalną formę w Kryszna-lila. W ten sposób Śrila Rupa Goswami to Rupa mandżari (w Kryszna-lila); Śrila Bhaktiwinoda Thakura to Kamala Mandżari, jest najwspanialszą mandżari, która podąża za Rupą mandżari; Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura to Najanamani mandżari; Kryszna das Kawiradż Goswami to Kasturi mandżari; Sanatana Goswami to Rati mandżari; Narottama das Thakur to Campaka mandżari; Gaurakiśora das Babadżi / Gopal Bhatta Goswami to Guna mandżari; Sjamananda Prabhu to Kanaka mandżari; Lokanath Goswami to Lila mandżari (Mandżulali mandżari); Sriniwasa Aćarja to Mani mandżari; Raghunath Bhatta Goswami to Raga mandżari; Raghunath das Goswami to Rasa mandżari; Dżagannath das Babadżi to Rasika mandżari;

Takie osobistości schodzą do tego świata, aby poprzez misję Śri Ćajtanji Mahaprabhu, czyli nauczanie raganuga-bhakti, zaznajomić uwarunkowane dusze z Wradża-premą CC Adi 04.15-16:

prema-rasa-niryāsa karite āsvādana
rāga-mārga bhakti loke karite pracāraṇa
rasika-śekhara kṛṣṇa parama-karuṇa
ei dui hetu haite icchāra udgama

prema-rasa — of the mellow of love of God; niryāsa — the essence; karite — to do; āsvādana — tasting; rāga-mārga — the path of spontaneous attraction; bhakti — devotional service; loke — in the world; karite — to do; pracāraṇa — propagation; rasika-śekhara — the supremely jubilant; kṛṣṇa — Lord Kṛṣṇa; parama-karuṇa — the most merciful; ei — these; dui — two; hetu — reasons; haite — from; icchāra — of desire; udgama — the birth.

CC Adi 04.15-16: Pragnienie Pana, aby się pojawić, zrodziło się z dwóch powodów: chciał On skosztować słodkiej esencji smaków miłości do Boga oraz pragnął szerzyć służbę oddania w tym świecie na platformie spontanicznej atrakcji [raganuga-bhakti]. Dzięki temu znany jest jako najbardziej radosny i najbardziej miłosierny ze wszystkich.

CC Adi 04.15-16 Znaczenie: […] lecz prawdziwym celem pojawienia się Pana Krsny było odegranie sztuki Jego transcendentalnych rozrywek we Wrajabhumi, i w ten sposób przejawienie szczytowego transcendentalnego smaku w wymianie wzajemnej miłości pomiędzy żywą istotą a Najwyższym Panem. Te wzajemne wymiany smaków nazywane są raga-bhakti, czyli służbą oddania dla Pana w transcendentalnym uniesieniu. Pan Śri Krsna pragnie powiadomić wszystkie uwarunkowane dusze, że bardziej przyciągany jest przez raga-bhakti, niż vidhi-bhakti, czyli służbę oddania spełnianą zgodnie z uregulowanymi przepisami. W Wedach jest powiedziane, raso vai sah: Prawda Absolutna jest rezerwuarem wszelkiego rodzaju wymiany miłosnych sentymentów. Jest On również bezprzyczynowo miłosierny i pragnie obdarzyć nas tym przywilejem raga-bhakti. Toteż pojawił się jako Swoja własna energia wewnętrzna. Nie został zmuszony do pojawienia się przez żadną zewnętrzną siłę.

CC Adi 04.17 „Cały wszechświat napełniony jest koncepcją Mojego majestatu, lecz miłość osłabiona przez tę świadomość majestatu nie zadowala Mnie.”

Adi 04.18 „Jeśli ktoś uważa Mnie za Najwyższego Pana, a siebie za podległego, nie podporządkowuję się jego miłości, ani też nie jest ona w stanie Mnie kontrolować.”

Adi 04.19 „Jeśli bhakta wielbi Mnie w jakimś transcendentalnym nastroju, w tym nastroju odwzajemniam się mu. Jest to Moje naturalne zachowanie.”

Tak więc prawdziwego guru, w guru-varga-parampara od Śrila Rupa Goswamiego, który jest uttama adhikari, możemy poznać po tym, że będzie to w rzeczywistości mandżari z Kryszna-lila, taki guru będzie znał swoje wastu-siddhi. Taki guru przyniesie także transcendentalną rasę (smak) w tym nastroju, którym obdarzy swoich uczniów. Znając to, co zostało opisane powyżej, otrzymujemy bardzo potężne narzędzie dzięki, któremu możemy w dużej mierze zdemaskować guru oszustów. Jeśli jakiś guru twierdzi że jest uttama adhikari, lub przypisuje mu się takie cechy, to bardzo łatwo możemy sprawdzić, czy jest to zgodne z innymi aspektami jego nauk, gdyż będąc w linii od Rupy Goswamiego, guru taki zgodnie z opisem Wed i poprzednich aćarjów, powinien posiadać przejawy rasy madhurja w swoich naukach, ta rasa, powinna być rasą, do której będzie on zachęcał i promował, gdyż taki jest cel naszej parampara.

Śri Ćajtanja Mahaprabhu nie przyszedł po to aby obdarzyć nas Waikuntha-premą, w której Bhagawan, Bóg jest wielbiony z bojaźnią i szacunkiem. Śri Ćajtanja Mahaprabhu nie przyszedł po to aby propagować miłość do Boga w rasach Santa i Dasyam oraz Waidhi-bhakti, które mają moc wyzwolenia na Waikuntach. Śri Ćajtanjia Mahaprabhu pokazał nam raga-margę – ściężkę raganuga-bhakti, której celem jest Goloka-prema, czyli miłośc do Wradżendranandana-Kryszny w nastroju Wradży. Dlatego też wszyscy aćarjowie jak i Śrila Wiśwanatha Ćakrawati Thakura (który w swojej książce zatytułowanej „Raga Wartma Ćandrika”), pokazują i rzucają światło na ścieżkę ragi, prowadzą nas nią tak abyśmy byli w stanie nią podążać.

Jeśli jakiś guru twierdzi, że jest uttama adhikari, a nie posiada miłości w tym nastroju (madhurya), jeśli odcina się od raganuga-bhakti w linii od Rupy Goswamiego (rupanuga). Twierdzi, że nie jest rupanugą i nie przejawia nastroju gopi mandżari, ale zamiast tego twierdzi, że jest sakhi Kryszny, albo sakhi Śrimati Radharani, to powinna nam się zapalić czerwona lampka. Żaden prawdziwy aćarja w naszej Brahma-Madhva-Gaudja-Sampradaji-Parampara od Śri Rupy Goswamiego nie chce być sakhi, ani vatsali, nie chce być Kryszna dasa (bezpośrednim sługą Kryszny), ale chce być sługą, sługi, sługi, sługi... Kryszny, a kto najlepiej służy Krysznie? Odpowiedź brzmi Śrimati Radharani. Jednak ważniejsze jest pytanie komu Kryszna chce służyć? Kryszna w Sewa-kundźa służy Śrimati Radharani. Dlatego, bardzo trudno jest osiągnąć Kryszna-bhakti poprzez intonowanie imion Kryszny, ale jest to niezwykle łatwe dzięki intonowaniu imion Śrimati Radhiki, do których Kryszna jest bardzo przyciągany. Dlatego wszyscy nasi aćarjowie chcą być mandżari, czyli sługami Śrimati Radharani i chcą dać ten nastrój swoim uczniom. W pierwszej kolejności, prawdziwy guru będzie zabiegał o przekazanie nauk, które doprowadzą ucznia do Wrindawan, do Wradża-premy, nie będzie on chciał aby jego uczniowie pozostali tylko na etapie waidhi-bhakti, które są podstawą, ani nie zadowoli się on wyzwoleniem lub Waikuntha-premą.

Guru oszusta, który pozuje na wielbiciela uttama adhikari, można rozpoznać po braku wiedzy i rozumienia konkluzji pism Wedyjskich. Niektórzy fałszywi guru nie do końca rozumiejąc książki Śrila Prabhupady A.C. Bhaktiwedanty Swamiego nauczają, że w tej judze pod koniec przyjdzie Kalki-awatara, który zazwyczaj przychodzi pod koniec każdej Kali-jugi. Fałszywi guru nie rozumieją takich rzeczy, że w każdej judze tylko raz przychodzi lila-awatara i raz przychodzi juga-avatara. Lila-awatara w naszej Kali-judze to Kryszna a juga-awatara to Śri Ćajtanja Mahaprabhu. W innych Kali-jugach podczas dnia życia Pana Brahmy juga-dharmę przynosi potężny wielbiciel o ciemnej karnacji i jest to nama-sankirtan, który umożliwia osiągnięcie jedynie Waikuntha-premy. W tej Kali-judze, która zdarza się raz w ciągu jednego dnia życia Pana Brahmy (raz na 1000 mahA-jug) pojawił się Kryszna osobiście o złotej karnacji (tej samej co Radharani) pod postacią Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Oznacza to, że Kalki-awatara już się nie pojawi w tej Kali-judze, gdyż juga-awatara nie pojawia się dwa razy w jednej judze. Ponadto w tej Kali-judze, która jest bardzo wyjątkowa i niepowtarzalna, dzięki Śri Ćajtanji Mahaprabhu, który przyniósł nam harinamę (Święte Imię jako juga-dharmę) i raga-margę – ścieżkę spontanicznej miłości do Wradżendranandana Kryszny możemy zrealizować Wradża-premę (nastroje miłości do Kryszny jakie posiadają mieszkańcy Goloki-Wrindawany). Dlatego w tej judze nie będzie Kalki-awatara, nie będzie końca świata, ruch sankirtana będzie trwał do samego końca, po czym nastąpi łagodne przejście do następnej satja-jugi. Do tego czasu, zgodnie z naukami Wed, zostało jeszcze około 428 tyś lat. Przez ten czas mamy możliwość realizacji Wradża-premy, podążając ruchem, który zapoczątkował Śri Ćajtanja Mahaprabhu. Śrila Prabhupada, nigdzie w swoich pismach nie napisał, że w tej Kali-judze przyjdzie Kalki-awatara. Pisał, że pod koniec Kali-jugi zazwyczaj przychodzi Kalki-awatara, ale trzeba to właściwie rozumieć. Osoba, która jest prawdziwym guru, uttama adhikari wiedziała by o tym.

Innym niezrozumieniem fałszywych guru podających się za uttama adhikari jest twierdzenie, że upadliśmy z Goloki Wrindawany. Gdyby jednak to była prawda, oznaczałoby to że Bhagawad-gita jest fałszywa. Jest to niekonsekwencja filozoficzna, polegająca na sprzeczności tego typu twierdzenia z Bhagawad-gitą, która mówi:

BG. 08.21 To najwyższe miejsce pobytu, które Wedantyści opisują jako niezamanifestowane i nieomylne, i które znane jest jako najwyższe przeznaczenie, z którego, kto raz je osiągnął, nigdy nie powraca – jest Moim najwyższym królestwem.

BG. 15.03-04 Prawdziwej formy tego drzewa nie można dostrzec w tym świecie. Nikt nie może zrozumieć, gdzie się ono kończy i gdzie zaczyna, czy też gdzie jest jego podstawa. Ale z całą determinacją należy ściąć to mocno zakorzenione drzewo narzędziem, którym jest brak przywiązania. Następnie zaś należy odszukać to miejsce, z którego – raz tam dotarłszy – nigdy już się nie powraca, i tam podporządkować się Najwyższej Osobie Boga, od którego wszystko się zaczęło, i z którego wszystko emanuje od niepamiętnego czasu.

na tad bhasajate surjo
na sasanko na pawakah
jad gatwa na niwartante
tad dharma paramam mama

BG 15.06 Tej Mojej najwyższej siedziby nie oświetla słońce, księżyc, ogień ani elektryczność. Kto osiąga ją, nie powraca już nigdy do tego materialnego świata.

Tak więc twierdzenie, że byliśmy na Goloce-Wrindawanie i upadliśmy stamtąd pod wpływem maha-maji – iluzji, jest nonsensem. Po pierwsze, dlatego, że raz tam będąc maha-maja nie ma więcej na nas wpływu, gdyż jesteśmy w swojej doskonałej formie pod absolutnym wpływem joga-maji (szakti Śrimati Radharani). Po drugie skoro raz ktoś upadł (wszedł pod wpływ maha-maji), to czemu nie mógłby upaść drugi raz? Jest to nonsens. Bhagawad-Gita jasno stwierdza, że kto raz osiągnie Świat duchowy to już nigdy nie upada do świata materialnego. Po drugie nasi poprzedni aćarjowie jak Śrila Rupa Goswami, Sanatana Goswami, Śrila Bhaktiwinoda Thakura nauczają nas m.in. w „Jaiva Dharmie”, że pochodzimy z Tatastha-szakti, która jest poza czasem (poza wpływem czasu - kala), poza wpływem joga-maji i poza wpływem maha-maji, na granicy świata materialnego i duchowego. Tam po tym jak dżiwy wyemanują z Maha-Wisznu (Karanodakasayi Wisznu) mogą spojrzeć w jedną ze stron (świata materialnego, lub świata duchowego) zostać przez nią urzeczone i natychmiast wejść pod wpływ maha-maji lub joga-maji w danym świecie.

Śri Caitanya-caritamrta, Madhya-lila 20.108-109:

jivera 'svarupa' haya—krsnera 'nitya-dasa'
krsnera 'tatastha-sakti' 'bhedabheda-prakasa'
suryamsa-kirana, yaiche agni-jvala-caya
svabhavika krsnera tina-prakara 'sakti' haya

„Konstytucyjną pozycją żywej istoty [jivera 'svarupa' haya] jest bycie wiecznym sługą Kryszny [krsnera 'nitya-dasa'], ponieważ jest ona graniczną energią Kryszny [tatastha-sakti] oraz manifestacją równocześnie tożsamą z Panem i różną od Niego [bhedabheda-prakasa], tak jak molekularna cząstka blasku słonecznego, czy iskra ognia. Kryszna posiada trzy rodzaje energii.”

Fragment z Dżaiwa Dharmy Śrila Bhaktiwinoda Thakura, z rozdziału szesnastego:

„Ze Śri Baladewy emanują niezliczone dżiwy, by służyć osobie Wrindawan-wihari, Śri Krysznie jako wieczni Jego towarzysze na planecie Goloka Wrindawan. Inne pojawiają się ze Śri Sankarśana, by służyć Panu Waikunthy, Śri Narajanowi, w niebie duchowym. Wiecznie ciesząc się tym stanem, służąc swojemu uwielbionemu Panu, pozostają na tej pozycji na zawsze. Starają się zadowolić Bhagawana i zawsze są mu przychylne. Dzięki duchowej śakti, pozostają niezachwiani w swoim oddaniu, nie mają też jakiegokolwiek związku z energią materialną. Tak naprawdę nie wiedzą nawet o istnieniu zwodniczej energii zwanej mają. Ponieważ zamieszkują w świecie duchowym, trzyma się ona od nich z daleka i nie ma na nie żadnego wpływu. Dusze pochłonięte szczęściem służby dla ich uwielbionego Pana są wiecznie wyzwolone, a zatem wolne od wszelkiego materialnego szczęścia i nieszczęścia. Ich życie jest samą miłością, a one nie są nawet świadome bólu, śmierci i strachu".

„Pan Kryszna z natury posiada trzy energetyczne transformacje i są one znane jako energia duchowa [cit-sakti], energia żywej istoty [tatastha-sakti] i energia iluzoryczna [maya-sakti].” (Ćaitanja-ćaritamrta, Madhja 20.111)

Dlatego, jeśli ktoś naucza błędnych koncepcji, nie rozumie konkluzji pism, nie powinien twierdzić że jest uttama adhikari, w przeciwnym razie osoba taka, powinna być uważana za fałszywego guru. Jeśli ktoś naucza pewnych tematów, nie znając do końca tattw, prawd i zajmuje pozycję guru inicjując uczniów, to powinien szczerze przyznać się, że nie jest uttama adhikari. Przyjęcie guru kanistha adhikari, czy madhjama adhikari, którzy nie posiadają pełnej realizacji pism, wiedzy transcendentalnej jest bona fide i w pełni usankcjonowane przez Wedy, jednakże guru nie powinien nigdy oszukiwać i mówić, że zajmuje wyższą pozycję niż w rzeczywistości. Jeśli tak robi, jeśli oszukuje swoich uczniów powinien zostać porzucony, gdyż działając w ten sposób nie jest w stanie doprowadzić nikogo do poznania Prawdy Absolutnej, gdyż do prawdy nie można dotrzeć podążając drogą fałszu.

Drugi rodzaj guru – to agenci demona Kali-jugi, którzy służą demonowi Kali. Jak wiemy z historii o królu Parikszicie, który udał się na polowanie do lasu, spotkał tam demona Kali-jugi (który przyszedł zniszczyć dharmę), król Parikszit nie chciał wpuścić demona Kali na swój obszar panowania, gotów był go unicestwić. Lecz po krótkiej konwersacji, podczas której demon Kali udowodnił królowi, że czasu nie da się powstrzymać i poprosił go aby udzielił mu jakiegoś schronienia, gdyż będąc uchodźcą odejść nie może. Król Parikszit po namyśle udzielił mu schronienia i pozwolił mu przebywać w miejscach gdzie ludzie angażują się w grzeszne czynności jak: hazard, odurzają się alkoholem (narkotykami, tytoniem, itp), angażują się w cudzołóstwo, gdzie panuje pożądanie, przemoc, niesprawiedliwość, przestępstwa, okrucieństwa, miejsca te okazały się jednak niewystarczające dla demona, który poprosił o jeszcze jedno miejsce. Król Parikszit zezwolił więc demonowi Kali aby jego siedzibą stało się również złoto - siedziba fałszywej dumy (kosztowności, bogactwo). Dlatego demon Kali posiada największe oddziaływanie z tych miejsc.

Jeśli ktoś nosi złoto, to demon Kali bardzo silnie oddziałuje na takie osoby z tych przedmiotów. Wchodząc do ich serc, wpływa na wszystkie ich decyzje, myśli, nakłaniając ich do działania sprzecznego z Waisznawa-dharmą, Juga-dharmą, Warnaśrama-dharmą. Stąd fałszywi guru lubią złoto. Fałszywi guru, gromadzą bogactwa na kontach i nie wykorzystują ich dla Kryszny, do budowania świątyń, aśramów, wydawania książek, itp. Pozwalają oni swoim uczniom nosić kanti-tulasi przeplatane srebrem lub złotem, gdyż wiedzą, że dzięki temu taki uczeń będzie w uścisku demona Kali (będzie hipokrytą, będzie lubił kłótnie, wojny, poniżać innych, nie będzie miał czystych motywów).

Agenta demona Kali – czyli fałszywego guru można poznać po tym, że jego nauczanie przesiąknięte będzie hipokryzją – na przykład jeśli ktoś będzie chciał więcej i więcej, czytać, posiadać sziksza guru poza organizacją, żyć życiem Waisznawy, będzie tego zakazywał. Jego nauki będą sektariańskie i taki agent demona Kali, innych Wisznuitów (Waisznawów) będzie postrzegał jako konkurencję, nie będzie okazywał im szacunku, nawet jeśli są starszymi rangą seniorami i bardziej uczonymi w Pismach, posiadającymi więcej bhakti. Agent Kali – fałszywy guru, będzie kłamał, nauczał nieprawdy, pomawiał innych, którzy odchodzą z jego grupy, będzie do nich siał nienawiść – zgodnie z duchem demona Kali, który przynosi chaos, hipokryzję, kłótnie, wojny, nienawiść i zamieszanie. Taki guru, będzie siał zamęt, a zamiast rzucać światło na ścieżkę raga-marga, dawać wiedzę, będzie utrzymywał swoich uczniów w niewiedzy. Taki guru może nauczać swoich uczniów mówiąc im aby skupili się na Krysznie, zakazując jednocześnie dowiedzenia się czegokolwiek o Śrimati Radharani, bez której Kryszna jest niekompletny.

Wszelka chwała dla Śrimati Radharani, gdyż jest Ona bardzo droga Krysznie. Wszyscy pragną kochać Krysznę, lecz Kryszna pragnie kochać Śri Radhę. Postarajmy więc uświadomić sobie jak wspaniałą Ona musi być. Kryszna-prema jest bardzo wartościowa, jednakże Kryszna dąży do Śrimati Radharani, gdyż Ona jest tak wspaniała. Ofiarujmy Jej nasze pranama (wyrazy szacunku).

Uczniowie takiego fałszywego guru nigdy nie poznają prawdziwego znaczenia Maha-mantry, Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare / Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare, w której słowo Hare odnosi się do Śrimati Radharani. Kiedy Hare jest obok słowa Kryszna (lub Rama) odnosi się do nastroju spotkania w madhurja rasie (Radhy z Kryszną), a kiedy występuje Hare obok Hare, Kryszna obok Kryszna lub Rama obok Rama to odnosi się to do nastroju rozłąki Radhy i Kryszny. Uczniowie takich fałszywych guru nie wiedzą, że Rama jest imieniem Kryszny oznaczającym po rozwinięciu Radhika Ramana – czyli Krysznę. Imię Radha-Ramana oznacza Śri Krysznę, który cieszy zabawą ze Śrimati Radharani. Imię to ma w sobie więcej transcendentalnego smaku (rasa) niż samo imię Kryszny. Fałszywi guru nie nauczają, że we Wradży Kryszna służy Śrimati Radharani, odkłada na bok nawet swój flet pasterski, który jest jego bliskim przyjacielem. Nie wiedzą, że we Wradży najważniejsza jest Śri Radha, gdyż przez intonowanie Jej wzniosłych imion, można bardzo łatwo zdobyć serce Kryszny. Tam Kryszna jest sługą, nie tylko Śrimati Radhiki, jej sakhi, ale wszystkich bhaktów. Takie osoby nie wiedzą, co dzieje się w Sewa Kundży, nad Radha Kundą, na Gowardhana i innych miejscach Wradża dham, gdyż fałszywi guru, nie pozwalają im na udział w parikramach. Zabraniają im słuchania o chwałach tych wspaniałych miejsc. Uczniowie takich guru odizolowani są od esencji Waisznawa-dharmy, dotyczącej wiedzy o rasie (duchowych nastrojach) Wradży. Wiedzy o gopi, mandżari, nastrojach spotkania i rozłąki, nie otrzyma się od fałszywego guru, gdyż jego celem jest trzymać takich nieszczerych uczniów z dala od transcendencji, ale blisko esencji Kali-jugi. Fałszywy guru zabroni również udać się po tą wiedzę do innych Wisznuitów w celu przyjęcia nauk sziksza. Fałszywi guru zabraniają też studiowania Gaura-lila (rozrywek Śri Ćajtanii Mahaprabhu) dotyczących Ratha-jatry, rozrywek w Gambhira, itp.

Fałszywi guru pod pozorem nauczania wiedzy duchowej odciągają ludzi od Kryszny, mogą nauczać o tematach zupełnie niepotrzebnych i nie mających żadnego związku z bhakti, jak o komunizmie, kapitalizmie, homoseksualizmie, zoofilii, masochizmie, holokauście, ufo, ekonomii, astrologii, biznesach, różnych problemach socjalnych, „przepowiadają przyszłość”, „nauczają o końcu świata, lub klęskach żywiołowych, które mają przyjść” itp.

Metodą trzymania uczniów przy sobie u fałszywych guru jest strach, utrzymywanie swoich uczniów w lekkiej hipnozie strachem i niewiedzy. Zastraszeni ludzie pozbawieni wiedzy, muszą robić zapasy na rychły koniec świata, kataklizm, klęskę żywiołową, pandemię chorób, muszą się przygotowywać, ciągle są czymś zajęci nie mają wytchnienia, widząc, że inni też to robią ich wiara w guru umacnia się, choć zgodnie ze zdrowym rozsądkiem powinna się osłabić. Raport kto jest przygotowany na jakiś kataklizm lub pandemię, a kto nie, wysyłany jest z sekty do guru, który w ten sposób wie, kto poddaje się jego hipnozie, a kto nie, na kim oddziaływanie nasilić, kogo napiętnować i publicznie poniżyć, a kogo wydalić z sekty pod pretekstem braku powagi, szacunku, itp. Dzięki temu, tacy guru łatwiej mogą kontrolować portfele swoich uczniów, bo kiedy się „pomylą”, mówią że wyprosili Boga o łaskę, a co za tym idzie poziom stresu tymczasowo opada u uczniów i mają oni chwilę wytchnienia (którą interpretują jako szczęście). Wtedy fałszywi guru dostają jeszcze więcej pieniędzy od swoich nieszczerych i głupich wyznawców.

Bona fide guru jest wielką rzadkością w tym świecie. Prawdziwy Śri Guru niszczy cztery stadia grzechu takie jak:

1. Karmę, która wydała już owoce. Cierpienia lub uciechy, które właśnie przychodzą do nas, jako rezultat naszych przeszłych działań.

2. Nasiona grzesznych pragnień, które drzemią w naszych sercach, a które mogłyby być przyczyną zaangarzowania się w grzeszne czynności, gdyby stały się dojrzałymi owocami.

3. Przyszłe reakcje. Reakcje naszej obecnej działalności, które wydałyby owoce w przyszłości.

4. Ignorancję (niewiedzę), poprzez którą zapominamy o Krysznie i myślimy o sobie, jako o uciechowiczu. Ignorancja jest fundamentalną przyczyną wszystkich problemów.

Prawdziwy guru posiada te kwalifikacje. Jest jak ogień – wypala całą karmę do końca. Nie bierze grzechów uczniów na siebie, osobiście, ale je wypala. Nie weźmie też już istniejących owoców karmy swojego ucznia na siebie. Prawdziwy guru nigdy tego nie robi, gdyż nie ma takiej potrzeby. Jest w stanie zniszczyć karmę ucznia, wyzerować, wyczyścić ją po prostu ot tak. Dzięki swojej łasce spala ją natychmiast. Jeśli natomiast guru nie ma odpowiednich kwalifikacji, jeśli nie należy do kategorii tattwa-dżjani albo jeśli jest kanisztha-adhikari, wtedy przejmie od ucznia wszystkie grzechy. Będzie cierpiał ich konsekwencje lub koszmary z ich powodu. Mogą pojawić się choroby. Madhjama-adhikraki, który osiągnął poziom madhjama-uttama (na pograniczu uttama) wypali wszystko, całą karmę ucznia. Taki guru, zawsze podążą za swoim guru i nigdy nie upada.

W związku z powyższym, powinniśmy szukać prawdziwych guru i nie dać się zwieść szarlatanom i oszustom. Prawdziwego guru poznamy po tym, że będzie szerzył miłość, będzie emisariuszem Śri Mahaprabhu, natomiast oszust będzie agentem demona Kali-jugi, czyli przyniesie nienawiść, hipokryzję, zamieszanie, wojny i kłótnie między-sangowe (nawet w tej samej parampara). Szukajmy więc tylko emisariuszy miłości, Prawdy Absolutnej, Bhagawana, gdyż tylko takie osoby będą w stanie nam pomóc.

Osoby o wąskich umysłach można poznać, że posiadając serce przepełnione hipokryzją i sami w swoich życiach nie stosują trzeciej modlitwy szikszasztaki, znieważają innych, będą przeciwne publikacji tego typu tekstów. Będą bały się konfrontacji gdyż sami nie zrealizowali nic pozytywnego w życiu. To co będą potrafiły to polityka mieszania z błotem innych osób o tym mówiących, będą ich krytykowali, aniżeli podejmą jakikolwiek wysiłek zmiany samego siebie, czy próbę zbliżenia się do nauk Śri Ćajtanii Mahaprabhu. Takie osoby to osły, które potrafią tylko ryczeć, nie potrafią powiedzieć nic wartościowego, gdyż pozbawieni są miłości a ich serca wypełnia tylko zazdrość, złość i nienawiść. Trzymajmy się z dala od takich fałszywych bhaktów i szukajmy schronienia u stóp prawdziwych bona fide guru, reprezentantów Śrimati Radharani oraz Wradżendranandana Śri Kryszny.

Wiktor Dobrowolski