W naszych rozważaniach na temat sekt będziemy opierać się na Pismach Wedyjskich (Wedach). Będziemy też opierać się na naukach autorytetów z czterech powszechnie akceptowanych sampradaji (linii sukcesji mistrzów duchowych i aczarjów).
Jaką literaturę uznajemy za Wedyjską?
Cytat: [Madhva, jeden z głównych nauczycieli filozofii wedyjskiej, w swoim komentarzu do Wedanta-sutry (2.1.) cytuje Bhavisya Puranę: rg-yajuh-samartharvaś ca bharatam pancaratrakam mula-ramayanam caiva veda ity eva śabditah
puranani ca yaniha vaisnavani vido viduh
"Za literaturę wedyjską uważne są: Rg Weda, Yajur Weda, Sama Weda, Atharva Weda, Mahabharata (która zawiera Bhagavad-gitę), Pancaratra oraz oryginalna Ramayana. Purany - dodatkowe pisma Waisznava są także literaturą wedyjską." Do literatury wedyjskiej możemy także włączyć Samhity, jak również komentarze wielkich nauczycieli, którzy kierowali biegiem myśli wedyjskiej od stuleci.
Niektórzy uczeni twierdzą, że jedynie cztery oryginalne Wedy - Rg, Atharva, Yajur i Sama - są autentyczną literaturą wedyjską. Jednak same Wedy nie potwierdzają tego poglądu, podobnie jak i najwybitniejsi nauczyciele wedyjscy, a wśród nich Śankara, Ramanuja i Madhva. Chan-dogya Upanisad (7.1.4) wymienia Purany oraz Itihasy (ogólnie znane jako dzieła historyczne",) jako piątą Wedę itihasa-puranah-pancamah vedanam vedah. Bhagavata Purana (1.4.20) potwierdza to: "Historyczne fakty oraz autentyczne opowiadania przedstawione w Puranach zwane są piątą Wedą."
Jednakże w każdym przypadku, aby jakieś dzieło można było uznać za należące do literatury wedyjskiej, musi ono posiadać ten sam cel co oryginalne teksty wedyjskie. Wedyjskie pisma święte (śastry) tworzą spójną całość i posiadają spójną konkluzję (siddhanta). Zatem każde z dzieł, które w szczegółach rozwija wedyjską siddhantę, bez zmiany jej znaczenia, możemy uznać za autentyczne pismo wedyjskie, nawet jeśli dzieło to nie jest jednym z oryginalnych pism świętych. Faktem jest, że wedyjska tradycja wymaga dalszych autorytatywnych dzieł, które będą wyrażać wedyjskie przesłanie stosownie do czasu i miejsca. Jednak, aby te rozwinięcia literatury wedyjskiej były autentyczne, muszą one ściśle odpowiadać doktrynom Wed, Puran i Wedanta-sutry. Pisma wedyjskie nie są ani martwe ani archaiczne. Każdą literaturę - czy to starą czy nową - musimy uznać za niewedyjską jeśli odchodzi ona od wedyjskiej siddhanty. Dlatego też buddyzm, dżinizm i sikhizm, mimo iż wyrastają na gruncie literatury wedyjskiej, nie są uważne za wedyjskie. Nawet koncepcja hinduizmu jest obca wedyjskiej konkluzji.
Wedyjskie pisma święte są bardzo obszerne. Sama Rg Weda zawiera 1017 hymnów, Mahabharata składa się ze 110 tysięcy dwuwierszy, a osiemnaście głównych Puran zawiera setki tysięcy wersetów. Możemy zapytać "Dlaczego te pisma istnieją? Skąd pochodzą? Kto je napisał?". Jednak odpowiedzi na te pytania należy szukać w samych śastrach wedyjskich. ] Źródło: http://herbonlife.com/pliki_zrodlowe/_inne/doc/veda/c_s_w.htm Lista autorytetów: Lakshmi devi Sampradaya: Ramanuja Acharja. Gaudiya Madhva Brahma Sampradaya: Lord Sri Krishna Lord Brahma Sri Narada Muni Srila Vyasa Sri Madhva Sri Madhavendra Puripada Isvara Puri Sri Caitanya Mahaprabhu Srila Sanatana Gosvami Srila Rupa Gosvami Srila Raghunatha dasa Gosvami Srila Jiva Gosvami Sri Krsnadas Kaviraja Gosvami Srila Narotam dasa Thakur Srinivas Syamananda Sri Vishvanatha Cakravati Thakur Srila Baladeva Vidyabhusana Srila Jagganatha dasa Babaji Srila Bhaktivinode Thakur Srila Gaurakisora Dasa Babaji Maharaja Srila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura Prabhupada Srila Bhakti Prajnana Kesava Gosvami Srila A.C Bhaktivedanta Swami Prabhupada oraz inni... Rudra (shiva) Sampradaja: Vishnuswami Vallabha Kumara Sampradaja: Nimbaditya (imię z Padna Purana) Nimbarka
|