Mantra (dewanagari मन्त्र , od rdzenia man - myśleć (umysł), z przyrostkiem tra - wznieść lub chronić) - w buddyzmie i hinduizmie formuła, werset lub sylaba, która jest elementem praktyki duchowej. Jej powtarzanie ma pomóc w opanowaniu umysłu, oczyszczeniu serca, oczyszczeniu się ze złej karmy, zaktywizowaniu określonej energii, uspokojeniu, osiągnięciu wyzwolenia, itd. Szczególnie istotną sprawą jest bezpośredni przekaz z ust wykwalifikowanego nauczyciela (guru), gdyż tylko wtedy mantra uzyskuje właściwą moc.

W Wisznuiźmie występują dwa główne typy mantr jak:

• Harinama - powtarzane głośno niezależnie od pory dnia (np: Maha Mantra Hare Kryszna)
• Diksa powtarzane w umyśle o określonych porach dnia (np: Mantry Gayatri).

Hare Kryszna maha-mantra jest "sambodhana", bezpośrednio odnosi się do Śri Radha-Kryszna, natomiast diksa mantra ustanawia "sambandha", naszą relację z bóstwem mantry. Uwarunkowana dusza może intonować harinama, ale dopóki nie zostanie usytuowana w sambandha-jnana, która wyrośnie z jego mantr diksa (mantr Gayatri), jego intonowanie nigdy nie będzie czyste (suddha-nama). Nie będzie on nigdy wolny od nama-aparadha i od anarth. Tak więc pomimo tego, że wszelka doskonałość osiągana jest poprzez intonowanie harinama (maha mantry Hare Kryszna), powinno się podążać właściwym procesem ustanowionym przez naszych poprzednich aczarjów w celu czystego intonowania harinama. Poprzez guru-mantrę i guru-gayatri można zapoznać się ze Śri Czaitanją Mahaprabhu. Poprzez Gopal mantrę można rozbudzić swoją transcendentalną relację ze Śri Śri Radha-Krsna Yugala, poprzez moc Kama-gayatri można wejść do poufnych rozrywek boskiej pary.