Półsekty to organizacje, które wykazują po części cechy sekt a po części cechy grup podążających autentycznymi ścieżkami duchowymi. Głównym wrogiem i przeszkodą na ścieżce rozwoju duchowego w takich organizacjach są zarządy, kierownictwo i instytucjonalizm. W takich organizacjach, można zrobić postęp duchowy tylko do podstawowego poziomu karnista-adhikari. Możemy się tam nauczyć tego, że nie jesteśmy tym ciałem, że jesteśmy jivą (duszą), możemy się nauczyć służby dla guru, Krsny, można nawet osiągnąć wyzwolenie. W półsektach nie można jednak wznieść się do poziomu madhyama-adhikari, nie można mieć tam sadhu-sangi, ani nie można osiągnąć służby dla Lotosowych Stóp Radha-Krsna we Wrindawan.

Wedy uczą nas, że nie przyszliśmy do tego świata aby zostać członkami jakiejkolwiek instytucji. Przyszliśmy tu aby osiągnąć Krsna-Bhakti-Rasa.

krsna bhakti rasa bhavita matih kriyatam yadi kuto'pi labhyate

"Krsna bhakti rasa może być zdobyta tylko za jedną cenę - którą jest ogromne pragnienie (chęć), by ją otrzymać. Jeśli GDZIEKOLWIEK jest ona osiągalna, należy ją nabyć BEZ ZWŁOKI." (Śri Czaitanja Caritamrta Madhya lila 08.70)

Półsekty twierdzą, że Krsna bhakti rasa (pot. bhakti) może być osiągnięta przez intonowanie, nauczanie, dystrybucję książek, czy poprzez słuchanie tysięcy wykładów o tym, że nie jesteśmy tym ciałem, i o tym, że powinniśmy podporządkować się Krysznie. Jednak nie jest to prawdą. Jedyną metodą rozwinięcia tego ogromnego pragnienia (chęci) jest słuchanie o słodkich rozrywkach Śri Radha-Krsna bezpośrednio z ust raganuga Waisznawy.

Nie należy błędnie rozumieć błędnie tego punktu. Powinniśmy robić te wszystkie rzeczy, ale bez bezpośredniego słuchania i asocjowania z rasika Waisznawami, którzy są pogrążeni w nastroju Śrila Rupy Gosvamiego, Ragunath Das Gosvamiego, Visvanath Cakravati Thakur i innych, nasze oddanie będzie nazywane VAIDHI BHAKTI. To jest uregulowana służba oddania, dzięki której można ewentualnie osiągnąć duchowe planety Vaikuntha. Na planetach Vaikuntha wszyscy wielbią Krysznę jako Boga. Jednak Kryszna w rzeczywistości nie jest usatysfakcjonowany miłością tych, którzy wiedzą, że jest on Bogiem.

aiśvarya-jñānete saba jagat miśrita
aiśvarya-śithila-preme nāhi mora prīta

"Znając Moje bogactwa, cały świat spogląda na Mnie z bojaźnią i szacunkiem. Ale oddanie osłabione przez taką cześć nie pociąga Mnie." (Czaitanja Cartamrita Adi 3.16)

Co więcej, vaidhi bhakti nie ma takiej mocy aby zabrać nas do Vrindavana:

sakala jagate more kare vidhi-bhakti
vidhi-bhaktye vraja-bhāva pāite nāhi śakti

"Wszędzie w tym świecie ludzie wielbią Mnie zgodnie z zaleceniami pism świętych. Jedynie przez przestrzeganie takich regulujących zasad nie można osiągnąć miłosnych uczuć bhaktów Vrajabhumi. (Czaitanja Cartamrita Adi 3.15)

We Vrindavan, dzięki wpływowi Yogamaji, nikt nawet nie podejrzewa, że Kryszna jest Bogiem. Oni posiadają tylko jeden rodzaj miłości, który sprawia, że Kryszna jest szczęśliwy, jest to naturalna miłość przyjacielska, rodzicielska lub miłość zakochanych. Tylko raganuga-bhakti prowadzi do Vrindavan. Nie ma innej drogi. Tak więc, kiedy pojawia się możliwość asocjacji z raganuga Waisznawą, wtedy musimy ją podjąć. Dzięki takiej asocjacji to ogromne pragnienie (chęć) może się pojawić i będzie można wejść na ścieżkę RAGANUGA BHAKTI. Półsekty twierdzą, że Vaidhi Bhakti jest wystarczające. Jednak nie jest to prawdą. Vaidhi bhakti nie przekształci się w raganuga bhakti. Raganuga bhakti powstaje tylko dzięki asocjacji.

Na ścieżce Bhakti-jogi, najpierw musimy się nauczyć, że nie jesteśmy swoim ciałem, przynajmniej w teorii. I jeśli będziemy chcieli to zrealizować w praktyce będziemy musieli przestudiować nauki Bhagavad-Gity, Śrimad Bhagavatam, Śri Czaitanji Cartamrity, Jaiva Dharmy, Brhad Bhagavatamrty, Bhaktirasamrta-sindhu i Ujjvalanilamani, jak również podążać za nimi w swoim życiu. Następnie powinniśmy zrobić postęp w raganuga bhakti pod kierunkiem doświadczonego Rupanuga Aczarji i zrealizować nastrój miłości Gosvamich tak jak zostało to wyjaśnione w Śri Lalita Madhava, Śri Vidagdha Madhava, Stava-mala, Śri Vilap-Kusumanjali, Śri Krsna Bhavanamrta i innych. Pod kierunkiem naszych diksa i siksa guru powinniśmy robić szybki i równomierny postęp na ścieżce oddania, bez pozostawania złapanym w pułapkę tego samego poziomu przez długie lata.

Półsekty rozpoznamy po tym, że bądą to organizacje, które ostatecznie będą zabraniały nam wejść na ścieżkę raganuga-bhakti. Będzie dla nich ważny instytucjonalizm, ich zasady, ich polityka, hierarchia organizacji, hermetyczność grupy. Będą głosić nieprawdziwe informacje wśród swoich członków, że raganuga-bhakti nie istnieje, albo nie ma takich Waisznawów, którzy nauczają raganuga, i że poza ich organizacją nie ma nic prawdziwego.

To co dobre jest w półsektach, to nauczanie sankirtanu do początkujących, nauczanie vaidhi bhakti (uregulowanej służby oddania) na początkowym etapie procesu bhakti-jogi. Jednak mówienie nieprawdy na wiele wyższych tematów, jest tym co odróżnia je, od autentycznych grup Waisznawa.